U centru Mojkovca je 1997. godine otkriven spomenik Serdaru Janku Vukotiću. Pod njegovim vođstvom je 9. oktobra 1912. godine, posle viševekovnog ropstva, oslobođen Mojkovac. Samo četiri godine kasnije, serdar Janko Vukotić je komandovao vojskom i u čuvenoj Mojkovačkoj bici.

Janko Vukotić (Čevo, 18. februar 1866 — Beograd, 4. februar 1927) je bio Ozrinićki serdar (1907), divizijar (1914) Crnogorske vojske, predsednik vlade, vojni ministar (1905, 1913) i načelnik štaba Vrhovne komande (1913) Kraljevine Crne Gore, general-ađutant kralja Nikole, armijski general (1926), član Vojnog saveta i ađutant kralja Aleksandra I Karađorđevića u vojsci Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

U Prvom balkanskom ratu je zapovedao Istočnim odredom, a u Drugom balkanskom ratu je bio na čelu divizije. Na početku Prvog svetskog rata bio je načelnik crnogorske Vrhovne komande, zatim komandant Hercegovačkog odreda i Sandžačke vojske. Za načelnika Vrhovne komande je ponovo postavljen 17. januara 1916. Posle kapitulacije crnogorske vojske odveden je u zarobljeništvo. Od 1919. godine je primljen u Jugoslovensku vojsku, a 1926. je unapređen u čin armijskog generala.

Mojkovačka bitka je vođena od 6. januara do 7. januara 1916. godine, na pravoslavni Božić, u okolini Mojkovca i u njoj je crnogorska Sandžačka vojska, pod vođstvom serdar Janka Vukotića, uspešno zaustavila austrougarsku ofanzivu, čime je omogućeno povlačenje delova srpske vojske preko Crne Gore ka Jadranskom moru. Vojskom Kraljevine Crne Gore je komandovao serdar Janko Vukotić. To je ujedno bila i poslednja vojna operacija vojske Kraljevine Crne Gore, koja 1918. godine ulazi u sastav Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca. (velikirat.rs)