Forkontumac ili Šveb je rečno ostrvo površine 391,7 hektara, koje se nalazi na Dunavu, jugozapadno od Pančeva i istočno od Beograda. Veći deo ostrva je obrastao gustom vegetacijom, a na više mesta na ostrvu se nalaze bare izduženog oblika koje su nekada bili kanali kojim je tekla dunavska voda. Vikend naselje i izletište Bela Stena se nalazi na zapadnom kraju ostrva. Severno od Forkontumca je ušće Tamiša u Dunav. Ostrva Čakljanac i Štefanac, koja su danas zasipanjem kanala pretvorena u jedno ostrvo, se nalaze južno od ade Forkontumac. Sva tri ostrva kao i Starčevačka ada pripadaju opštini Pančevo. Ade Forkontumac, Štefanac i Čakljanac čine zaštićeno stanište treće kategorije i predstavljaju funkcionalnu celinu vodenih, vlažnih i šumskih staništa.

Ime ostrva odnosi se na nekadašnju austrijsku karantinsku stanicu grada Pančeva, izgrađenu 1726. godine, koja se nalazila na obali preko puta ostrva, na ušću Tamiša u Dunav. Stari termin Kontumac (lat. Contumacia) korišćen je kao sinonim za karantin. Godine 1813. jedan od najpoznatijih gostiju je bio Vuk Karadžić koji je u njemu ostao nekoliko nedelja. Kontumac bio dosta udaljen od Pančeva i nalazio se na vodoplavnom terenu, pa je to verovatno bio razlog da se u samom gradu sagradi novi. Posle preseljenja kontumca u grad u zgradi starog kontumca ustanovljen je forkuntumac što bi moglo da se prevede kao pretkontumac (reč for na nemačkom znači pred) i bio je istureno odeljenje kontumca. Kontumci su bile ustanove u kojim su lica koja su dolazila s teritorije tadašnje Turske carevine i roba koja je odatle dovožena morali da izdrže karantin, koji je bio obavezan za sve putnike. Putnike je pregledao lekar. Oni koji su bili bolesni ili sumnjivi bili su upućivani u forkuntumac na lečenje. Dužina boravka u karantinu je zavisila od stepena predostrožnosti i trajala je od 21 do 42 dana u zavisnosti od epidemiološke situacije u tadašnjoj Turskoj. Drugi naziv ovog ostrva je Šveb i dolazi od nemačke reči Schweben koja znači plutati, lebdeti. (Wikipedia)